ทริปเยี่ยมญาติ Japan 2014 : ทำตัวแนวแถวๆ Kanazawa

ตั้งใจไว้ว่าทริปนี้จะต้องไปคานาซาว่าให้ได้ เลยฝากอายาริจองตั๋วรถบัสไว้ให้ขาไปอย่างเดียวอยู่ที่ 3500 เยน ออกจากสถานีเกียวโต 9 โมงเช้า ถึงคานาซาว่า บ่ายโมงครึ่ง

อายาริจองตั๋วให้เราเรียบแล้วโรงเรียนคานาซาว่าและเราต้องจ่ายคืนอายาริ 3500 เยน เมื่อไปถึงญี่ปุ่น และความโชคดีอันมหาศาลก็พลันบังเกิด 

คือเรื่องมีอยู่ว่าทาโร่จะไปคานาซาว่ากับเราเพื่อถ่ายวีดีโอด้วยทาโร่บอกว่าอาจจะยืมรถเพื่อนขับไปนะแต่ยังไม่คอนเฟิร์มจนกระทั่งก่อนวันไปสองวันฮีคอนเฟิร์มว่าเราได้รถแล้วนะ ! 

อ้าว ! เวร ! แล้วตั๋วราคา 3500 เยนกูล่ะ?? พันกว่าบาทเลยนะมึงงงงง !!!! ทำไมไม่คอนเฟิร์มกันให้มันเร็วกว่านี้ฟร่ะ !

อายาริเลยเช็คว่าคืนตั๋วได้ไหม? แล้วต้องจ่ายค่าปรับเท่าไหร่? ปรากฏว่าทางบริษัทรถบัสโอนเงินคืนมาให้แต่หักค่าปรับไป 700 เยน นั่นหมายความว่าจากที่เราจะต้องจ่ายค่าบัสไปกลับประมาณ 7000 เยน เราจะไป-กลับคานาซาว่าฟรีจ้าาาาา หรือเอาจริงๆ แค่ 700 เยนเท่านั้นเอง ขอบคุณพระเจ้า ＼(^o^)／

บนทางด่วนที่ถูกห้อมล้อมด้วยหุบเขาและอุโมงค์

นั่งกันตูดบานกว่าจะมาถึง

ที่คานาซาว่านี้เราจะไปพักที่บ้านของยูริอะซัง ในที่นี้ขอเรียกว่ายูเรียซังค่ะ ยูเรียซังคือเพื่อนของทากะมิเนะซังผกก. โปรเจคการแสดงที่เราทำงานด้วยยูเรียซังมาช่วยตอนโปรเจคนี้แสดงที่ไทยทำให้เราได้รู้จักกัน และติดต่อกันเรื่อยมาผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์ค (ความสัมพันธ์มันซับซ้อนใช่ไหมล่าาาาา) 

ยูเรียซังเป็นสาวโสดทำงานเป็นเอนจิเนียร์อยู่ที่คานซาว่า วันหยุดก็เข้าไปช่วยงานที่ 21st Century museum เรียกว่างานรัดตัวเถอะ แค่งานเอนจิเนียร์ก็หาเวลาว่างไม่ได้แล้วนี่ยังไปทำงานศิลปะอีก เราถามว่าไม่เหนื่อยเหรอหล่อนบอกว่า งานศิลปะช่วยให้หายเหนื่อยและผ่อนคลายนะ อืมมมมม สำหรับประเทศที่มีอาร์คมิวเซี่ยมอยู่ทั่วเมืองนี่มันคิดแบบนี้ได้ไง แต่บางประเทศที่เรียกคนทำงานด้านนี้ว่าศิลปินไส้แห้งนี่หาความสุขยากจริงๆ คืออยากอิ่มใจท้องต้องอิ่มด้วยนะ

อาหารมื้อแรกที่คานาซาว่าอร่อยเกินไปแล้วนะ

ฤดูหนาวคือฤดูกินปลาของคานาซาว่า หวานมากกกก

ทาโร่มารับเราที่บ้านอายาริ 9 โมงตรงเป่ะ เราเดินทางโดยใช้มอเตอร์เวย์ ตอนแรกเรากลัวทาโร่ขับรถมาก กลัวขับแบบปาดซ้าย แซงขวาจากบุคลิกของทาโร่ ฮ่าาาาา แต่ปรากฏว่าเพื่อนขับรถดี และ สุภาพมากกกกก ขับไม่เร็วและไม่แซงด้วย เราสังเกตุรถที่ขับบนถนนญี่ปุ่นคือขับดีมากอ่ะ อยู่บนมอเตอร์เวย์มาร่วม 3 ชั่วโมงยังไม่เจอรถขับเหี้ยๆ เลยเอาจริงๆ ทาโร่บอกว่าถ้าขับไม่ดีแล้วโดนจับมันเสียค่าปรับเยอะมากและตำรวจเค้าเอาจริงนะ จับจริงทำโทษจริงๆ ไม่อยากเสียเงินเสียประวัติก็ขับดีๆ ไว้ดีกว่า เพราถึงขับบนมอเตอร์เวย์ก็มีกล้องจับความเร็วอยู่นะ อ่าาาาา. ชาบูววววว ให้ประเทศนี้ลองเปลี่ยนตำรวจกันใช้สักครึ่งเดือนไหมคะ ???

เราแวะจุดพักรถเพื่อเข้าห้องน้ำ และโทรศัพท์ ( เพื่อนไม่โทรศัพท์ระหว่างขับรถค่ะ) เป็นระยะๆ มาถึงคานาซาว่าตอนเที่ยงตรงพอดี วันที่เรามาตรงกับวันอาทิตย์ยูเรียซังอยู่ที่มิวเซี่ยมทาโร่เลยมาจอดรถที่นี่ ยูเรียซังมารอด้านหน้ามิวเซี่ยมแล้วตอนนั้นเที่ยงพอดีเลยพาพวกเราไปกินข้าว

สัญลักษณ์บนหลังคาของ 21st century museum

เดินผ่านห้องสมุดมีทั้งหลับมีทั้งอ่าน

ในระหว่างทางเดินมาร้านอาหารเราพบว่าคานาซาว่าเป็นเมืองที่ค่อนข้างเงียบ นี่ขนาดวันอาทิตย์นะคนยังน้อยมากเรานับจำนวนคนที่เดินสวนกับเราได้เลยอ่ะ แต่อาจจะเป็นเพราะวันอาทิตย์คนเลยหยุดพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวไปทำงานวันจันทร์มั้งนะ เดาล้วนๆ 

ยูเรียซังพาพวกเราเดินลัดเลาะเข้าซอยมาประมาณ 7 นาทีก็มาถึงหน้าร้านๆ นึงเป็นแบบ Traditional style ซึ่งเราไม่รู้ว่าคือร้านอะไร แต่ในใจก็คิดว่ามาถึงคานาซาว่าแล้วมันต้องได้กินปลาซี้ !!!!! เข้าไปนั่งในร้านมีโอบ้าจัง กับ โอจี้จังสามีภรรยาคอยให้บริการ อ่อออ เค้าใส่กิโมโนด้วยนะ (*^^*) โอบ้าจังเอาเมนูมาให้เราดู (ภาษาญี่ปุ่นล้วนนนน)  เราอ่านไม่ออกเลยบอกยูเรียซังไปว่าเอาที่ยูเรียซังแนะนำก็ได้ ยูเรียซังถามว่าชอบกินปลาไหลไหม ? ปลาไหลเหรอ (^_−)−☆ ไม่เคยกินเลยค่ะ แต่ลองดูก็ได้ （≧∇≦） สรุปว่าของเรากับทาโร่เหมือนกันเป็นข้าวหน้าปลาไหล มิโสะซุปกับผักดอง ส่วนของยูเรียซังเป็นข้าวกล้องญี่ปุ่น มิโสะซุป กับโอเด้งผัก (คือของยูเรียซังมีแต่ผักเฮลตี้เกินไปนะคะโอเน้จังงงงงง!) และที่ขาดไม่ได้คือของดีคานาซาว่าปลานั่นเองจ้าาาาาาาา ซาชิมิ !!!!!!! โอ้ยยย ! มันหวาน มันละลายในปาก มันหนุบหนับ มันกรุบกริบ สุดจะบรรยาย

ตอนยูเรียซังเดินไปเข้าห้องน้ำเราแอบเม้าท์กับทาโร่ว่า โหหหหหห ดูดิโอบ้าจังให้ข้าวเยอะมากอ่ะ แต่ดูปลาไหลดิชิ้นนิดเดียวเอง (เลื่อนไปดูรูปข้าวด้านบนได้ค่ะ) เราต้องกินข้าวไม่หมดแน่เลย

แต่ !!!!!!!

พอกินไปเรื่อย ๆ อีนี่กินหมดจ้าาาาาา แล้วหยุดกินไม่ได้ คือปลาไหลอร่อยมากกกกกก แต่สิ่งที่อร่อยเทพกว่าปลาไหลนั้นคือซอสที่ราดมาบนข้าว ปลาไหลหมดไปนานแล้วแต่ข้าวราดซอสนั่นยังคงอยู่ ทาโร่หันมาถามว่าคิดเหมือนกันไหม ?? ซอสอร่อยเนอะ (((o(*ﾟ▽ﾟ*)o))) ถ้าขอเติมข้าวกับซอสแต่ไม่เอาปลาไหลโอบ้าจังจะว่าไหม?? เรานี่แบบอยากเดินไปถามโอบ้าจังว่าซอสนี่ซื้อมาจากไหนค่ะจะไปซื้อตาม แต่ถ้าโอบ้าจังทำเองก็ขอสูตรได้ไหมคือมันอร่อยจริงๆ นะ แค่กินข้าวราดซอสก็เหมือนโดนมนต์สะกด ฟินมากเหอะค่ะ

เก้าอี้กระต่าย

ขโมยซีนแบบไม่ยอมกัน

หลังจากที่กินเสร็จแล้ว (มื้อนี้ยูเรียซังเลี้ยงต้อนรับค่ะ) เม้ามอยกันพอสมควรก็เดินกลับมาที่มิวเซียม ยูเรียซังต้องไปทำงานต่อตอนนี้มีนิทรรศการของเมือง Noto (เดี๋ยวค่อยมาเล่าให้ฟังถึงนิทรรศการนี้ค่ะ) ซึ่งยูเรียซังเป็นอาสาสมัครอยู่ด้วย ยูเรียซังเอาบัตรเข้าชมนิทรรศการมาให้คนละใบ (ถ้าซื้อค่อนข้างแพง) 

21st Century Museum นี้เป็นสไตล์ Contemporary Art การตกแต่งและงานที่แสดงจะออกแนวโมเดิร์นสะส่วนใหญ่ แบ่งออกเป็นโซนที่เข้าชมฟรีกับเสียเงินค่ะ ถ้าไม่อยากเสียเงินเราว่าก็เดินดูรอบๆ ก็คุ้มแล้วมีอะไรให้เล่นและถ่ายรูปเยอะแยะมากมาย อย่างเราได้บัตรฟรีมาก็เดินไปดูเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างอ่ะนะ แต่สนุกกับส่วนฟรีมากกว่า คหสต. 

กงล้อหลากสี

เพื่อนเราเปลี่ยนสีไปแล้วววว

หลังจากเดินดูนิทรรศการจนทั่วแล้วถ่ายรูปหนำใจแล้วเราไปที่ เคนโระโคเอน จากมิวเซียมข้ามถนนไปก็ถึงแล้วค่ะ บัตรค่าเข้าประมาณ 300 เยน (จำไม่ได้เพราะเพื่อนจ่าย（≧∇≦）) เราจะบอกว่าคุ้มมากกกก สวนใหญ่และสวยมากค่ะ ใหญ่แค่ไหน ?? ก็ใหญ่มากซะจนเราหลงหาทางออกไม่เจออ่ะ จะบอกว่าสวนนี้สวยทุกฤดูไม่ว่าจะร้อน ฝน หนาว ยิ่งช่วงหิมะตกก็จะสวยไปใหญ่เหมือนนาร์เนียเลย เราคาดหวังจะได้เห็นหิมะคลุมสวนเพราะคานาซาว่าเป็นเมืองที่หิมะตกค่อนข้างเยอะแต่ก็ต้องผิดหวัง ยูเรียซังบอกว่าปีนี้หิมะที่คานาซาว่าน้อยมากสงสัยไปตกเป็นพายุหิมะที่โตเกียวหมด *･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･'(*ﾟ▽ﾟ*)'･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

ได้ตั๋วเข้าชมนิทรรศการฟรี !! 

ใต้น้ำ

ใต้น้ำ

ใช้เวลาในสวนค่อนข้างนานเพราะใหญ่และหลงทาง !!  ทาโร่ไปเอาเครื่องทำสโมคที่เช่าไว้ส่วนเรากลับมาหายูเรียซังที่มิวเซียม ยูเรียซังถามว่าหิวไหม อยากกินอะไรไหมเรายังไม่ทันตอบยูเรียซังก็พาไปนั่งกินน้ำชาที่ร้านข้างๆ มิวเซียม (แหมมมม จะตอบว่าอยากกินซาชิมิซักหน่อย แฮ่!!) 

กินเสร็จพวกเรากลับไปที่มิวเซียมกันต่อเพราะเดี๋ยวมี Closing party ของนิทรรศการ Noto ยูเรียซังต้องกลับมาร่วมงานด้วย เราก็ดันบังเอิญมาคานาซาว่าวันนี้พอดีเลยพลอยได้อานิสงค์เป็นผู้เข้าร่วมงานด้วยดีใจมากกกกกกกก เดี๋ยวงาน Closing Party จะเล่าในบลอกถัดไปจ๊ะ

สวนเคนโระโคเอน กว้างมากกกกก !!

เดินตามๆ กันไป

เจแปนีสสไตล์

มองเห็นทั้งเมืองจากบนสวน

พักกินชาเขียว

พักกินมันต้ม

Closing Party เสร็จประมาณ 4 ทุ่ม ยูเรียซังถามว่าไปเซ็นโต้กันไหม เย้!!!!!!! ได้ไปเซ็นโต้แล้ววววว (เซ็นโต้คือห้องอาบน้ำสาธารณะ) เพราะตั้งแต่มายังไม่มีเวลาไปเลยอ่ะกลับถึงบ้านเที่ยงคืนตลอดเลยได้แช่แต่โอฟุโระที่บ้านอายาริ เซ็นโต้ใกล้ๆ บ้านยูเรียซังปิดเที่ยงคืนเราซัดไปเกือบๆ สองชั่วโมงฟินมากกกกก เดินตัวลอยออกมาเลย มันสบายตัวมากจริงๆ 

พรุ่งนี้ตะลุยคานาซาว่าต่อ ......

To be continue......