บล็อกหน้านี้แอบอัพย้อนหลังไปเป็นเดือนเลย (โดนบังคับให้อัพง่ะ)
จริง ๆ เคยอัพแล้วนะหน้านี้แต่งอนใครบางคนก็เลยทำให้ลบหน้านี้ไป งี่เง่าเนอะ ^^;
พอลบปุ๊บก็โดนดุทันทีว่า เธอนะเป็นคนที่ชอบทำลายเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างเราเวลาไม่ได้ดั่งใจ
เวลาโกรธก็มาลงที่ฉันนี่อย่าไปลงที่สิ่งของ แล้วรีบกลับไปเขียนใหม่เดี๋ยวนี้เลยนะ !!
ก็รับปากหล่อนไปค่ะว่าจะเขียน แต่ก็ผ่านมาเป็นเดือนล่ะ ฮ่าๆๆๆ
เรื่องของช็อกโกแลตมีอยู่ว่า.........
ผู้ชายที่อาศัยและทำงานอยู่ในประเทศที่เวลาเร็วกว่าเรา 2 ชั่วโมง (จะเขียนให้ซับซ้อนทำไมว่ะ)
ถามเราว่าเธอชอบกินช็อกโกแลตไหม ???? เราถามกลับไปว่า ทำไมจะส่งมาให้เหรออออ
ฮีบอกว่าอย่ามาตลก ถามเฉย ๆ อยากกินก็ไปซื้อกินเอง จะส่งไปได้ยังไงหล่ะ มันก็ละลายดิ
อีนี่ก็งอนเลยยยยย คราวหลังก็อย่าถามนะย่ะ ถ้าถามแล้วจะตอบมาแบบนี้ ชิส์ !!!
และหลังจากนั้นก็เลิกคุยกันเรื่องช๊อกโกแลตไปนานเลย
เราก็คุยกันมาเรื่อย ๆ ฮีก็ถามสารทุกข์สุกดิบอะไรกันไป ก็ถามเราเรื่องที่ทำงาน ฮีก็ไปเปิดเว็บไซต์
แล้วส่งลิ้งค์มาให้เราดูว่าเราทำงานที่นี่ใช่ไหม เราก็ตอบไปว่าใช่ ฮีก็ไม่พูดอะไรต่อ
ซึ่งเราก็ไม่ได้สงสัยอะไร ผ่านไปอาทิตย์นึงมีกล่องพัสดุส่งมาถึงเราค่ะอ่านชื่อดู
เฮ้ยยยย !!! จากผู้ชายว่ะ!!!! มาได้ไง ?!?! ตอนนั้นฮีอยู่ในสายด้วย (โทรไลน์) เราก็ถามเลย
ส่งมาได้ไง ?? ฮีบอกว่าคนอย่างฮีซะอย่างได้โปรดอย่าดูถูก รับปากอะไรไว้ก็ทำให้ได้ทั้งนั้นแหละ
สรุปคือวันนี้นางได้คะแนนความคิดสร้างสรรค์ไปอีก 20 คะแนนนะคะ
ส่วนวิธีการที่ฮีใช้คือ ไหว้วานให้เพื่อนที่ทำงานอยู่ที่ไทยจัดการซื้อและส่งมาให้เราค่ะ
จากอ้วน ๆ ดำ ๆ นี่หล่อเลยมึงงงงงง ฮ่าๆๆๆ
ได้รับของแล้วส่งข้อความไปขอบคุณผู้มีอุปการะคุณกันสักหน่อยนะคะ
ป.ล.เชื่อม่ะเดี๋ยวฮีก็จะไลน์มาถามว่าเขียนไร ทำไมไม่เขียนเป็นภาษาอังกฤษ ฮีไม่เข้าใจ
โอ้ยยยย กรูโง่ภาษาปะกิดว้อยยยย !!!!