Friday, 17 May 2013
กว่าจะตัดสินหยิบกล้องไอโฟนก๊องแก๊งออกมาจากกระเป๋าเรือก็เกือบจะเทียบท่าแล้วเนี่ยมันรำคาญตัวเองตรงนี้แหละว่า
กว่าจะคิดจะทำอะไรแต่ละทีทำไมการประมวลในสมองมันซับซ้อนเหลือเกิน บางทีกว่าจะคิดได้มันก็เกือบจะไม่ทันเวลาแล้ว
อย่าว่าแต่เรื่องหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเลย เรื่องอื่นในชีวิตก็ซับซ้อนไม่แพ้กัน
กว่าจะคิดจะทำอะไรแต่ละทีทำไมการประมวลในสมองมันซับซ้อนเหลือเกิน บางทีกว่าจะคิดได้มันก็เกือบจะไม่ทันเวลาแล้ว
อย่าว่าแต่เรื่องหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเลย เรื่องอื่นในชีวิตก็ซับซ้อนไม่แพ้กัน
ในวันที่อากาศร้อนอบอ้าว แทบจะต้มให้สุกทั้งเป็นได้เนี่ยการที่เราได้พบปะอะไรที่จรรโลงใจนับเป็นสิ่งที่ดีมาก
วันนี้ได้ออกนอกเส้นทางประจำสักครู่หนึ่งเปลี่ยนเส้นทางบนถนนที่แสนอึดอัด มายืนอยู่ริมน้ำมีลมแรง ๆ
พัดผมเผ้ากระจุยกระจาย มันสะใจวัยสะรุ่นดีแท้
วันนี้ได้ออกนอกเส้นทางประจำสักครู่หนึ่งเปลี่ยนเส้นทางบนถนนที่แสนอึดอัด มายืนอยู่ริมน้ำมีลมแรง ๆ
พัดผมเผ้ากระจุยกระจาย มันสะใจวัยสะรุ่นดีแท้
ล่องลอยมาได้สักพัก ก็มาเจอกับฟ้าสีทอง ตอนนั้นเรือเกือบเทียบท่าและต้องลงแล้ว นั่นแหละก็มัวลังเลว่าถ่ายดีไหม
ตัดสินใจตอนวินาทีสุดท้ายหยิบกล้องขึ้นมาถ่าย ถ่ายแบบทุลักทุเลเพราะต้องรีบเดินลงจากเรือด้วย
แต่ภาพถ่ายแห่งความทุลักทุเลนี่ก็ออกมาได้สวยสมใจมาก ๆ ไม่เสียทีที่ยอมเกือบจะถูกด่าเพราะมัวแต่ถ่ายรูป
ตัดสินใจตอนวินาทีสุดท้ายหยิบกล้องขึ้นมาถ่าย ถ่ายแบบทุลักทุเลเพราะต้องรีบเดินลงจากเรือด้วย
แต่ภาพถ่ายแห่งความทุลักทุเลนี่ก็ออกมาได้สวยสมใจมาก ๆ ไม่เสียทีที่ยอมเกือบจะถูกด่าเพราะมัวแต่ถ่ายรูป
ขณะนี้เป็นคืนวันศุกร์ ขึ้นจากน้ำได้มาเจอนรกบนดินเหมือนเดิม
