S I C K

เริ่มจากวันพุธเย็นคือรถติดมากกกกกกก เรายังสบายดีอยู่ไม่มีอาการอะไร
เรารอรถนานมากพอได้ขึ้นรถแล้ว รถก็ยังติดอยู่อีกกว่าจะถึงบ้านก็สองชั่วโมงเลย
ตอนนั่งในรถสองแถวที่ติด ๆ เราแทบจะหลับเลยคือรอรถก็เหนื่อยแล้วแถมรถยังติดอีก เหนื่อยไปอีก 3 เท่า
พอถึงบ้านวางกระเป๋าเรานอนราบกะพื้นเลยหายใจไม่ทันเหนื่อยมาก คือเราเป็นโรคเกี่ยวกับปอดอยู่แล้ว
ร่างกายเราแข็งแรงนะป่วยน้อยมาก (3 ปีครั้งได้)  แต่ถ้าป่วยมานี่หนักเลยหายใจลำบาก






วันพฤหัสก็เลยลางานดีกว่าคือไม่ได้มีไข้ น้ำมูกอะไรหรอกนะแค่หายใจติดขัดแล้วก็หอบแค่นั้นไม่ต้องลางานก็ได้
แต่พอเดินลงมาซื้อกาแฟเท่านั้นแหละ ตัวโหวงปวดหัวมากคิดว่าคิดถูกแล้วหล่ะที่ลางานวันนี้
พอได้หยุดแล้วเราก็ไม่หลับนะ (กลัวตาสว่างตอนกลางคืน) ก็เลยดูซีรี่ย์ เราดูผ่านแอพ TV Thailand
ดูซีรี่ย์ญี่ปุ่นไปถึง ep.5 (ดูโหดเหมือนกันนะ)  เราดูเรื่อง Summer Rescue ดูไปน้ำตาแตกไปมันทุกตอนเลย
คือซีรี่ย์ญี่ปุ่นออกแนวปลุกใจไง พยายามนะ ต้องสู้นะ กัมบัตเต่นะ อะไรแบบนี้ เรามันเซนซิทีฟเรื่องแบบนี้
มากกว่าซีรี่ย์แนวรัก ๆ ใคร่ ๆ อ่ะ
สิ่งที่ได้มากกว่าเนื้อหาคือ นี่เราคงต้องกลับไปเอาจริงเอาจังกับภาษาญี่ปุ่นง่อย ๆ ของเราแล้วสินะ
เวลาหนุ่ม ๆ ไอดอลเราไปออกรายการเราจะได้ฟังออกว่าเค้าพูดอะไรกัน (แรงจูงใจแรดมากคะ)






วันนี้ศุกร์ 13 มาทำงานปกติไม่มาไม่ได้มีอะไรต้องทำเยอะเลย แต่อาการหายใจขัด ๆ ยังมีเหมือนเดิม
เดินนิด ๆ หน่อย ๆ ก็เหนื่อยแล้วหายใจไม่ทัน เริ่มมีอาการปวดตัวด้วยนี่คิดอยู่ว่าจะลางานช่วงบ่ายดีไหม
เมื่อปี 2009 เราป่วยเป็นปอดติดเชื้อเข้าโรงพยาบาลเพราะอากาศแบบนี้แหละ ชื้น ๆ ฝนตกไม่หยุด
คิดว่าที่เป็นตอนนี้อากาศเหมือนตอนนั้นเลยจะเป็นหนักอีกหรือเปล่า แดดแรงนี่เราสู้ไม่ถอยเลยนะ
พอเจออากาศแบบนี้ยอมแพ้จริง ๆ :((