ทริปเยี่ยมญาติ Japan 2014 : Hello strange actress : พิชิตภาระกิจการเป็นนางเอกเอ(ม)วี

ก่อนจะกล่าวถึงสิ่งใดก็ขอขายของก่อนเลยนะก๊ะ !!!!!
v
v
v
มิวสิควีดีโออันนี้ที่ไปถ่ายกับเพื่อน ๆ ค๊าาาาา


Artist :: Kindan no Tesuketsu 禁断の多数決
MV Director : Asakura Taro 

http://www.youtube.com/watch?v=IeYs_nlNf64&sn



จากสถานี Onji ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเราก็มาถึงสถานี Kitakagaya (จริง ๆ ก็ไม่ไกลแต่ใช้เวลาเยอะตรงเปลี่ยนสายรถกับรอรถไฟนั่นแหละ) จากสถานีเราเดินลัดเลาะเข้าซอยและสวนสาธารณะมาเรื่อย ๆ ประมาณ 20 นาทีก็มาถึงหน้าโกดังแห่งนี้ ขอเรียกว่าโกดังดูจะเหมาะที่สุดเพราะที่นี่จะเก็บงานที่จะรอแสดง หรือแสดงเสร็จแล้วแต่ยังต้องการใช้ต่อมาไว้ที่นี่ เป็นสถานที่สำหรับสร้างงานด้วยเราเห็นมีคนมาทาสีรูปปั้นวันที่เรามาถ่ายวีดีโอวันนี้ แอบมีบาร์เล็ก ๆ ด้วยค่ะ การสังสรรค์หลังเลิกงานเป็นที่นิยมมากสำหรับผู้คนประเทศนี้

ย่านนี้ไม่ค่อยน่าพิสมัยสักเท่าไหร่  ส่วนมากจะเป็นโรงงานและโกดัง เพราะติดกับท่าเรือ นั่งรถไฟออกมาจากตัวเมืองโอซาก้าค่อนข้างไกลค่ะ ถ้าเราเป็นนักท่องเที่ยวเองก็คงไม่คิดจะมาแถวนี้เพราะไม่รู้ว่าจะมาทำไม ฮ่าๆๆๆ ยิ่งวันนี้ฝนตกด้วยเลยดูเงียบเหงาไปเลย นับคนที่เดินสวนทางกับเราได้เลยว่ามีกี่คน

ต่อรถไฟเข้าไปอย่าได้ถอยยยยย

ตารางการใช้สถานที่

เรามาถึงที่นี่ประมาณบ่าย 3 โมงนิด ๆ ทาโร่คุงจะเริ่มถ่ายประมาณ 5 โมงเย็นและจะใช้เวลาถ่ายแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น (เพราะเช่าไว้แค่นั้น) เวลาที่เหลืออยู่พวกเราก็เปลี่ยนชุด แต่งหน้า กินขนม กินเบียร์ ดูดบุหรี่อะไรกันไปชิว ๆ

วันนี้เพื่อนเราเคย์จังจะมาด้วย ตอนแรกฮีจะมาเจอเราเฉย ๆ เอาของฝากมาให้ เราก็เลยชวนฮีถ่ายวีดีโอด้วยซะเลย ถือว่าร่วมสนุกกัน วันที่เรามาถึงวันแรก ๆ เราไม่ได้เจอเคย์จังเลยเพราะฮีไปโตเกียว กลับมาก็ทำงานยุ่งมากกกก (เคย์จังทำงานสองที่เป็นโปรแกรมเมอร์ กับทำไบท์ที่ร้านมัจฉะ) เป็นโปรแกรมเมอร์นะก็เข้างานไม่เป็นเวลา ต้องเข้ากะด้วย วันนี้มาเจอกันเดี๋ยวก็ต้องไปทำงานต่อตอนสองทุ่ม T__T
เคย์จังซื้อแฮนด์ครีมจากโตเกียวมาฝาก แต่เป็นแฮนด์ครีมที่ผลิตที่ฮอคไกโด แต่เพิ่งมาเปิดร้านที่สาขาโตเกียว เคย์จังซื้อมาฝากสองกลิ่นคือกลิ่นส้มยูซุ กับ ซากุระ (จะบอกว่าทริปนี้เจอส้มยูซุในการดำเนินชีวิตเยอะมาก ในอาหาร ในน้ำดื่ม ในขนม นี่ฉันยังต้องมาเจอแกในแฮนด์ครีมอีกเร๊อะ !! )





เดอะ แลนด์ ออฟ สโมคเกอร์

ทำงานเครียด ๆ ก็มาระบายด้วยการออกกำลังกันบ้างนะฮ่ะ

วันนี้เพื่อน ๆ ของทาโร่คุงมาช่วยกันเยอะเลย ทั้งตากล้อง ดีเจ แสง สี เสียง ทุกอย่างครบถ้วนเรียกว่าโชคดีมาก ๆ ทุกคนมาช่วยฟรีทาโร่แค่จ่ายเงินค่าเช่าสถานที่เท่านั้นเอง แต่ไม่ได้คุยหรือทำความรู้จักกับคนอื่น ๆ อย่างจริงจังค่ะ เพราะต่างคนต่างก็วุ่นวายกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เวลามันน้อยอ่ะนะ
อย่างพวกเรามาเป็นนักแสดงให้ก็เรียกว่าฟรีเหมือนกัน ก่อนเรามาทาโร่แชทไปบอกว่ามาถ่ายให้ได้ไหม เราตอบตกลงอย่างไม่ต้องคิดเลย วันนี้เรียกว่าเป็นวันรวมเพื่อนเลยก็ได้ นี่รู้จักกันมาตั้งแต่ปี 2009 นะ เวลาผ่านไปเร็วจัง 5 ปีแล้ว อยู่ไกลกันแต่ความสัมพันธ์ไม่เคยลดน้อยลงไปเลย เธอมาหาฉัน ฉันมาหาเธอ เจอกันทีไรก็ต่อกันติดทุกที

วันนี้ทาโร่คุงมีเบียร์กับโดนัทมาเลี้ยงพวกเรา (ซึ่งเราเองก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเบียร์กับโดนัทมันเข้ากันตรงไหนฟร่ะ) ทำงานไปดวดเบียร์ไป มึน งง สิ้นดี !

ดีเจเป็นเพื่อนกับทาโร่คุงอาสามาช่วยงาน

มันเลี้ยงโดนัท กับ เบียร์ ความต่างที่เราไม่ค่อยเห็นความลงตัวว่ามันจะเข้ากันตรงไหน

ด้วยความที่ทาโร่คุงอยากได้อะไรแปลก ๆ ซึ่งความแปลกอย่างแรกที่พวกเราจะกระทำให้ทาโร่ได้นั้นคือคอสตูม และคอสตูมที่สวมใส่แปลก ๆ ที่เห็นกันอยู่ในขณะนี้ 99.5% เป็นของอายาริ O.O แปลกป่ะหล่ะเพื่อนข้าพเจ้าแค่แต่งตัวให้เป็นคนปกติมันก็ทำไม่ได้กันแล้ววววว

การแต่งตัวแบบนี้ ในสถานที่แบบนี้ไร้ฮีตเตอร์ ไม่มีแจ๊คเก็ต มันหนาวมากกกกกกก วิธีทำให้ตัวเองอุ่นขึ้นคือกระโดดโลดเต้น และการกระโดดโลดเต้นเนี่ยแหละนังทาโร่มันก็ถ่ายเก็บไว้ และเอามาใช้งานได้จริงในช่วงท้ายของมิวสิควีดีโอ

อ้าวววว !!! แล้วนี่ดูกันหรือยังหล่ะ?? ถ้ายังไม่ดูก็เลื่อนขึ้นไปด้านบนแล้วคลิ๊กลิ้งค์ได้เลยนะแจ๊ะ ^^;

คู่จิ้นโอตาคุ

วิธีการทำงานของทาโร่คือการแอบถ่าย หรือมองพวกเราเล่นไปเรื่อย ๆ มันก็ถ่ายเก็บไว้ บางทีเราเดินเผลอ ๆ มันก็ถ่ายเก็บ เป็นอันว่า 50 % คือเล่นตามบท และอีก 50 % คือด้นสด อาจจะเห็นหน้ามันเยิ้มบ้าง ปากซีดบ้าง เต้นรั่ว ๆ บ้างนั่นคือการถูกแอบถ่ายนะคะ ตัวจริงจะเรียบร้อยมากกกกก ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลยนี่คือครั้งแรก >"<

อยากได้แปลก ๆ ก็จัดให้นะ

แปลกพอไหมยู้ววววว์ !

การถ่ายเสร็จสิ้นไปด้วยดี ก่อนซีนสุดท้ายพวกเราเต้นรั่ว ๆ ด้วยความหนาว ทาโร่มันสั่งว่า ขอให้เต้นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ นะ จนกว่าจะบอกให้หยุด คิดดูดิ อากาศเกือบศูนย์องศา แต่พวกเราเต้นกันจนเหงื่อท่วม เต้นกันประมาณ 1 ชั่วโมงได้ นี่ต้องขอบคุณตัวเองเลยที่ออกกำลังกายอย่างหนักหน่วงทำให้ไม่เหนื่อย ไม่หอบ (แต่ก็มีบ้าง) และไม่เป็นลม T A T

ถ่ายเสร็จพวกเราก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและกลับเข้าสู่สภาวะการเป็นมนุษย์ปกติ ช่วยกันเก็บเคลียร์ทำความสะอาดพื้นที่ ประทับใจคนญี่ปุ่นก็ตรงนี่แหละ (ได้ข่าวว่าแกประทับใจทุกเรื่องนะ) หลังจากเสร็จงานปาร์ตี้หรืองานอื่น ๆ แล้วก็จะช่วยกันเก็บเคลียร์สถานที่จนเสร็จเรียบร้อย ไม่มีการจ้างแม่บ้านเหมือนบ้านเรานะคะ เก็บกันเองแป่บเดียวเสร็จ

งานสร้างฉาก

หลังจากเก็บของเสร็จประมาณ 6 โมงกว่า ๆ พวกเราไปกินเหล้ากันต่อ ฮ่าๆๆ แต่ทาโร่คุงไม่ได้ไปเพราะต้องไปทำงานต่อ พวกเราเดินออกมาจากโกดัง มาใกล้ ๆ สถานีรถไฟมีร้านยากิโทริ (ไก่ย่าง) อยู่ร้านนึง เราเข้าไปในร้านนี้ มีเมนูสารพัดไก่ย่าง ตั้งแต่อกไก่ ยัน ตูดไก่ (จากประสบการณ์คิดว่าญี่ปุ่นไม่กินตีนนะก๊ะ ) พอใกล้ ๆ สองทุ่มเคย์จังต้องรีบไปทำงานต่อเพราะเข้างาน 2 ทุ่ม (บอกลากันได้โรแมนติกมากนะคะ T__T)

พอเคย์จังกลับไปแล้วพวกเรายังนั่งกินเหล้า เม้าท์มอยกันอยู่จนเกือบเที่ยงคืน จับรถไฟสายเดิมที่มาเมื่อเช้าคือ Keihan เราลงที่สถานี Sanjo แต่ยังๆๆๆๆ ยังไม่กลับบ้านนอน คืนนี้คืนสุดท้ายแล้ว ขอจัดยาว ๆ หน่อยแล้วกันนะ

เงา.....

บล็อกหน้ามารีวิวร้านไก่ย่างกันเถอะ ว่ามันจะเปรี้ยวเยี่ยวราด เอร็ดอร่อยกันแค่ไหน

To be continue.....