เจอป้าเจี๊ยบกับลุงแมท และเจอต้าร์ครั้งแรก

ป้าเจี๊ยบกับลุงแมทมาพักผ่อนที่ไทย(ตามปกติ) ป้าโทรมาหาเราตอนคืนวันศุกร์ตอนนั้นป้าอยู่กับพี่แอ๋ที่โคคาสุกี้อยากชวนเราไปเจอด้วย เราเดินทางอยู่ไม่ได้รับสายเลยทำให้พลาดไป เราโทรกลับหาป้าหลังจากที่ถึงบ้านแล้วแอบเสียใจเล็กน้อยเพราะก็อยากเจอพี่แอ๋ด้วยนะคะ >"<

ป้าโทรมาหาเราอีกครั้งคืนวันเสาร์ ป้านัดเจอกันเป็นวันอาทิตย์ป้านัดเจอต้าร์ด้วยป้าเจอกับต้าร์เป็นครั้งแรก เราก็เจอกับต้าร์เป็นครั้งแรกเช่นกัน
ป้าให้เลือกร้านระหว่างโคคาสุกี้ที่เซ็นทรัลเวิร์ลกับร้านอาหารอิตาเลี่ยนชื่อร้านปันปันที่สุขุมวิท 33 เราเลือกร้านปันปันเพราะเห็นว่าเมื่อวันศุกร์ป้ากินสุกี้มาแล้วกลัวป้าเบื่อเปลี่ยนบ้างเนอะ ^^,

นัดเจอกันบ่ายโมงตรงเรามาถึงเลทประมาณ 10 นาทีทุกคนนั่งรออยู่แล้ว >"< แหะๆๆ ขอโทษค่ะ
ร้าน Pan Pan Italian Restaurant อยู่ซอย สุขุมวิท 33 เดินเข้ามาในซอยประมาณ 100 เมตรร้านอยู่ทางด้านขวามือ ป้ายร้านค่อนข้างใหญ่ค่ะหาไม่ยาก ป้าบอกว่าร้านนี้เป็นร้านค่อนข้างเก่าเปิดมาหลายสิบปีเมื่อก่อนอยู่อีกที่นึงร้านค่อนข้างแคบตอนนี้มาเปิดที่สุขุมวิทร้านกว้างขึ้นตกแต่งดูสบายตาและร่มรื่นมาก


นั่งคุยถามสารทุกข์สุกดิบกันสักพักก็ได้เวลาสั่งอาหารแล้ว พวกเรายกให้ป้าเป็นคนสั่งเพราะร้านนี้เป็นร้านโปรดของป้า เจ้าถิ่นย่อมรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผู้มาเยือนใช่ไหมคะ

ป้าสั่งออร์เดิร์ฟมาเป็นสลัดทูน่า สลัดผักรวมอะไรซักอย่างราดด้วยน้ำสลัดบัลซามิค และผักโขมอบชีส ออร์เดิร์ฟทุกจานมาเป็นจานใหญ่มาก กินกัน 4 คนไม่หมดค่ะ แต่ด้วยความที่มันอร่อยมากเราก็ฟาดเรียบ ต้าร์บอกว่าต้าร์ไม่แน่ใจว่าจะกินหมดไหมเพราะปกติต้าร์เป็นคนกินน้อยอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ เราบอกต้าร์ว่าไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวเราจัดการให้เรื่องนี้ไม่มีปัญหา และเราก็กินผักโขมอบชีสจนหมดดดดด T A T; เจอกันครั้งแรกไม่มีสงวนท่าที แหมมมมมก็มันอร่อยมากเลยนะก๊ะขอบอก ขอบอก

ออเดิร์ฟยังไม่ทันจางหาย จานหลักก็มาาาาา จานหลักก็ใหญ่ไม่แพ้ออร์เดิร์ฟเลยนะครับบบบบบ แหม่ๆๆๆๆ จะสังหารกันด้วยโรคอ้วนหรือยังไงละนี่ จานหลักก็มีหอยแมลงภู่นิวซีแลนด์อบซอสมะเขือเทศเจ้มจ้นมว๊ากกกกก อันที่สองเป็นสปาเกตตี้คาโบนาร่า ป้าแนะนำเมนูนี้เพราะเป็นเมนูโปรดลุงแมท ป้าถามว่าอยากลองไหม แฮะๆๆ ก็ได้ค่ะ (ไม่มีการปฏิเสธนะย่ะหล่อนนนน!!! ) และสุดท้ายท้ายสุดของอลังการจานหลักคือพิซซ่าสารพัดหน้า (หมายถึง ป้าสั่งกับพนักงานไปว่าใส่หน้ามาเยอะ ๆ เลยค่ะ ใส่อะไรมาก็ได้ให้มันอร่อยมาก ๆ ก็พอฮ่าๆๆๆ)

นั่งกินไปคุยกันไปเรื่อย ๆ ป้าเจี๊ยบดูแข็งแรงขึ้นหลังจากที่แพ้ยาครั้งที่แล้ว มีผลทำให้ผมร่วงหมดป้าต้องใส่วิก มาครั้งนี้ป้าแข็งแรงขึ้นหน้าตาสดใสขึ้น และป้าไม่ต้องใส่วิกแล้วเพราะผมป้าขึ้นมาแล้วค่ะ ป้าบอกว่าผมขึ้นหนากว่าตอนที่ยังไม่ร่วงซะอีกแถมขนตาก็ขึ้นมาแบบดกดำเลย ป้าแอบแซวเล่น ๆ ว่าถ้าอยากได้ผมหนา ๆ แนะนำให้ลองไปทำคีโมนะ
ส่วนต้าร์ก็เป็นคนที่เหมือนในไดเลยนะ ในไดต้าร์อ่านแล้วเราจะรู้สึกว่าต้าร์เป็นคนขี้อายขี้เกรงใจ ซึ่งตัวจริง ๆ ของต้าร์ก็ดูเป็นคนขี้อายเหมือนในไดเลย (ทุกคนจะกลายป็นคนขี้อายทันทีถ้ามาเทียบกับเรา) แต่ไม่แน่นะ รู้จักกันไปนาน ๆ นางอาจจะเป็นคนขี้เม้าท์ก็ได้ค่ะ ฮ่าาาาาาา (ฉันแอบเห็นรัศมีบางอย่างงงงงง)

กินของคาวเสร็จก็ตามด้วยของหวานล้างปากกันหน่อย ป้าแนะนำเค้กรัมของร้านป้าแอบกระซิบบอกว่าป้ากินเหล้าแบบโจ่งแจ้งไม่ได้ก็เลยต้องขอแอลกอร์ฮอลจากที่ผสมในเค้กก็ยังดี >"< เราสั่งเค้กมาคนละชิ้น นั่งเม้าท์กันสักพัก ก็ได้เวลาที่ป้าต้องกลับแล้ว (ซึ่งจริง ๆ เรานั่งมาตั้งแต่บ่ายโมงจน 5 โมงเย็นแล้วหล่ะ) เพราะป้าต้องกลับพรุ่งนี้ไฟล์ทเช้า ยังไม่ได้แพ็คกระเป๋าและมีสิ่งที่ต้องทำอีกหลายอย่างในวันนี้ด้วย เราเลยต้องปล่อยตัวป้ากับลุงกลับไปแต่โดยดี T A T

ต้องขอบคุณป้าเจี๊ยบกับลุงมากค่ะ ที่ยังคิดถึงกันและมาเจอกันทุกรอบเลย ขอให้ป้ามีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงมากขึ้นทุกวัน ๆ นะคะ เจอกันอีกครั้งเดือนมิถุนายนค่ะ ^^,
ขอบคุณต้าที่มาเจอกันด้วยนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^^,