Father's day - วันพ่อของฉันและวันพ่อของแผ่นดิน

๕ ธันวาคม ๒๕๕๖




วันนี้ตื่นตั้งแต่ตี 4 เพื่อที่จะไปวิ่งมาราธอน ครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกของเราในการวิ่งมาราธอน
เมื่อหลายปีที่แล้วสมัยยังเป็นวัยรุ่นก็เคยวิ่งมาราธอนนะ เป็นงานของไนกี้จัดที่หน้า CTW
แต่อย่านับเป็นครั้งแรกเลยดีกว่า เพราะวิ่งแค่ 5 กิโลเมตร แถมตอนนั้นยังไม่รู้จักการวิ่ง
ยังไม่คิดที่จะออกกำลังกายด้วยซ้ำไป เพราะว่าเพื่อนชวนแถมได้เสื้อไนกี้มาใส่ฟรี ก็เลยยอมวิ่ง



งานวิ่งวันนี้จัดที่สวนลุมชื่องานว่า Run for the King วิ่งเพื่อพ่อ ครั้งที่ 19 รายได้จากการวิ่งในครั้งนี้
น้ำไปจัดซื้อถึงน้ำดื่มให้กับโรงเรียนที่ขาดแคลน นอกจากได้ความมันส์แล้วยังได้ร่วมทำบุญด้วย
เริ่มลงทะเบียนตอนตี 4 และ ตี 5.45 ร้องเพลงสดุดีมหาราชาและจุดเทียนชัยถวายพระพร
ถวายแด่สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และปล่อยตัวนักวิ่งตอน 6 โมงตรง



การวิ่งครั้งนี้ระยะทางทางคือ 11 กิโลเมตร และจะมีจุดบริการน้ำดื่มทุก ๆ 2 กิโลเมตร เราวิ่งไม่หยุด

ไม่ดื่มน้ำใน 4 กิโลเมตรแรกหลังจากนั้นก็ชะลอเพื่อรับน้ำดื่มตั้งแต่กิโลเมตรที่ 6 เป็นต้นไป เพราะเรา

สังเกตุตัวเองแล้วว่าถ้าเราหยุดเดินครั้งแรกเมื่อไหร่ การหยุดเดินครั้งที่สองและอีกหลาย ๆ ครั้ง

จะตามมาเมื่อนั้น เพราะฉะนั้นเราจะแค่ชะลอรับน้ำดื่มแต่จะไม่หยุดเดิน

 

เราวิ่งไปเรื่อย ๆ เหมือนที่เราซ้อม ไม่มองข้างหลังว่าใครแซงเราขึ้นไปบ้าง เพราะมันไม่ใช่การแข่ง

กับคนอื่นแต่มันเป็นการแข่งกับตัวเอง เราเข้าเส้นชัยด้วยเวลาประมาณ 1.20 กว่า ๆ (จับด้วยไอโฟน)

งานนี้ไม่ได้เหรียญรางวัล แต่มันมากกว่านั้นคือเป็นถ้วยรางวัลเลขเก้าและมีพระบรมฉายาลักษณ์

ของในหลวงอยู่ตรงกลาง สำหรับเราแล้วมันเลอค่ะมาก ที่เราได้วิ่งให้พ่อ

หลังจากเข้าเส้นชัยแล้วมันรู้สึกดีใจ แต่หลังจากนั้นก็รู้สึกเหมือนจะอ้วก ฮ่าๆๆๆ บอกกับตัวเองว่า

นี่กูเอาตัวเองมาทรมานทำไมว่ะ แต่ถึงจะทรมานแค่ไหนก็จะลงวิ่งงานต่อไปแน่นอนค่ะ ถ้าสะดวก

ในเรื่องของสถานที่จัดการแข่งขัน เดี๋ยววันเสาร์จะไประยองวิ่งระยองมาราธอนต่ออีกงาน

สถานที่ไกลแต่มีพี่สาวผู้ใจดีอำนวยความสะดวกอย่างเต็มที่ค่ะ :)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เสร็จจากวิ่งเรากลับมาดูถ่ายทอดสดในหลวงเสด็จที่หัวหินต่อ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมประชาชน
ที่อยู่ตรงนั้นร้องไห้ น้ำตาไหลนี่เราดูผ่านหน้าจอทีวีพอได้เห็นพระพักตร์ของพระองค์ท่าน
เรายังน้ำตาไหลด้วยความปลื้มปีติค่ะ ถ้าหากได้อยู่ตรงนั้นก็คงบรรยายความรู้สึกไม่ได้เช่นกัน
สักครั้งนึงในชีวิตหากมีโอกาสก็อยากจะได้รับเสด็จพระองค์ท่าน ใกล้ชิดแบบนั้นบ้าง
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ


ดูถ่ายทอดสดจนจบเราไปบ้านพ่อต่อ เราตั้งใจว่าถ้ากลับมาทันจากบ้านพ่อก็จะไปราชดำเนินต่อ
ไปร่วมจุดเทียนชัยถวายพระพรกับพี่น้องหัวใจเดียวกันที่นั่น แต่ปรากฏว่าไปไม่ทันค่ะ กว่าจะกลับ
มาถึงบ้านก็ทุ่มนึงแล้ว ได้แต่ส่งใจไปร่วมกัน อ่านข่าวในเฟสบุคเห็นความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
ที่ราชดำเนินแล้วนี่ก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่อีก ขอบคุณทุกคนที่รักในหลวงนะคะ




ป.ล.หลังจากวันพ่อไปแล้วเดี๋ยวเรามาสู้กันอีกซักตั้ง ปรี๊ดดดดดด !!!!!