Japan Autumn Trip 2014 : เปรี้ยวครึ่งวันที่ ODAIBA

เมื่อคืนเราพักที่โรงแรม Sotetsu fresa inn Tokyo สาขา Toyocho ซึ่งแม่งโคตรนอกเมือง ฮ่าๆๆ

ร้านเหล้า เอ้ยย!! ร้านข้าวหายากมากกก (หายากจนต้องไปกินเหล้าแทนเลยนะดูสิ) 

เราจะบอกว่าช่วงที่เราไป (21-26 พ.ย.) โรงแรมเต็มเกือบหมดเลยค่ะ แล้วนี่ได้เป็น Business hotel

ห้องเล็กมากกกกก คืนละหมื่นเยน และไม่มีอาหารเช้า ตายแพร่บบบบ  เอ้าาไม่เป็นไร

เอาความสะดวกเข้าว่าจะได้ไม่ต้องเดินทางไปกลับ โยโก-โตเกียวกันทุกวันมันเหนื่อยจะตื่นนะ

เราตื่น 9 โมงเช้าเพราะต้องเช็คเอ้าท์ 10 โมง (อันนี้เป็นสแตนดาร์ดของโรงแรมญี่ปุ่นหรือเปล่าค่ะ

ที่ต้องเช็คเอ้าท์10โมง เช้าเกินไปนะ) แล้วก็เดินไปสถานี Toyocho ซึ่งใกล้โรงแรมมาก 

แล้วก็ต่อเปลี่ยนสถานีอีกประมาณสองครั้งก็จะมาถึงสถานี Shinbashi มาต่อสาย Yurikamome

(ซึ่งสัญลักษณ์ของรถไฟสายนี้จะเป็นรูปนกค่ะ มองเผิน ๆ จะเป็นไอศครีมเอเต้ ฮ่าๆๆ) 

และรถไฟสายนี้เป็นรถไฟที่ไม่มีคนขับค่ะ ซึ่งถ้าอยากเห็นวิวแนะนำให้ไปที่ตู้ด้านหน้าสุด 

แต่ต้องตบตีกับกับบรรดาเด็กๆ ที่อยากเป็นคนขับรถไฟให้ได้ด้วยนะ

รถไฟขับขึ้นสะพานสายรุ้ง (Rainbow bridge) ซึ่งยาวและมองกลับไปข้างหลังที่รถไฟผ่านมาแล้ว

มันสวยมากค่ะ คิดว่าตอนกลางคืนน่าจะสวยและโรแมนติกกว่านี้ เพราะบนสะพานจะเปิดไฟด้วย

เรามาถึงสถานีโอไดบะกันสัก 10 โมงครึ่ง กินอาหารเช้าง่าย ๆ แซนด์วิชกับกาแฟและเดินต่อ

โอไดบะเป็นเกาะเล็ก ๆ มีห้างสรรพสินค้า ติดทะเล (เรียกทะเลหรือเปล่านะ) และดูผู้คนน้อยนิด

สงบสุข (ถ้าไม่ติดว่ามีคนมาเที่ยวเยอะ) และค่อนข้างทันสมัยหรูหราไฮโซ 

และจะบอกว่าวันนี้ฟ้าใสมาก แอบร้อนด้วยหน่อย ๆ เราใส่เสื้อเชิ๊ตตัวเดียวเอาอยู่ล่ะ 

ตอนแรกที่ออกจากโรงแรมนี่ห่มมาเป็นหมีเลยนะ พอถึงโอไดบะถอดออกแทบไม่ทัน

และเป้าหมายของเราในวันนี้มีอย่างเดียวค่ะคือ กันดั้ม ฮ่าาา เมืองเค้าตั้งใหญ่ที่เที่ยวเค้าตั้งเยอะ

แต่มึงจะมาดูอย่างเดียวมึงจะถ่อมาทำไมมมม!!! มึงเปิดยูทูปดูอยู่บ้านไหมมมม !!! 

ซึ่งบอกกันตรง ๆ ตรงนี้เลยว่านอกจากกันดั้มแล้วเราไม่รู้เลยว่าโอไดบะมีอะไรบ้าง

ดูกันดั้มเสร็จแล้วเดินไปรอบ ๆ พบว่ามีหาดทรายที่มองเห็นสะพานสายรุ้ง บรรยากาศดีเว่อร์

วันนี้มีแข่งวอลเลย์บอลชายหาดด้วย คือแต่งตัวกันได้วอลเล่ย์บอลชายหาดมาก

เห็นแล้วหนาวแทน ฮ่าๆๆๆ 

หลังจากที่พบว่ามีหาดทรายที่สุดแสนจะโรแมนติกแล้ว เดินมาอีกหน่อย ก็พบกับ

เทพีเสรีภาพ ?!?! ซึ่งเราก็รู้ว่ามีเทพีเสรีภาพอยู่ที่ญี่ปุ่นด้วยแต่ไม่คิดว่าจะอยู่ที่นี่

เห็นไหมล่ะบอกแล้วว่าใจมันอยู่แต่กับกันดั้มจริง ๆ 

หลังจาก(คิดว่า)ดูทุกสิ่งทุกอย่างในโอไดบะจนครบแล้ว ก็ได้เวลากลับโยโกฮาม่ากันล่ะ 

วันนี้นัดเพื่อน ๆ (ของผู้มีอุปการะคุณ) จะไปกินเนื้อย่างกัน เราจับรถไฟกลับมาที่โยโกฮาม่า

ประมาณ 30 นาทีก็ถึงสถานีโยโกฮาม่าแล้ว ผมอปกรค (ย่อมาจากผู้มีอุปการะคุณ ย่อทำไมฟร่ะ!)

ถามว่าอยากกินอะไร อีกตั้งสองชั่วโมงกว่าจะถึงเวลากินเนื้อย่าง ในขณะที่กำลังอ้าปากจะตอบ

นางก็บอกว่าไปกินราเมงกันเถอะ ห่ะ ?!?! นี่เมิงจิมิให้กรุมีโอกาสได้พรูดดดดเลยชิมิ 

เอาว่ะ ราเมงก็ราเมง !! นางพาเดินไปราเมงร้านโปรดของนาง ซึ่งรอคิวประมาณ 20 นาที

ก็ได้กิน (20นาทีเอ๊งงง!!) 

พอเข้าไปนั่งกินเท่านั้นแหละ สมกับที่รอมา 20 นาทีนะ สิ่งที่ชอบในร้านราเมงญี่ปุ่นอย่างนึงคือ

จะโกยผักดองใส่เท่าไหร่ก็ได้ ซึ่งเรากินถั่วงอกน้ำมันงาเยอะมากกินไปปริมาณเท่าราเมงชามนึง

ร้านญี่ปุ่นอะไรที่เติมได้ไม่อั้นเนี่ยมาเปิดที่ไทยอาจมีเจ๊งนะคะนะ

กินเสร็จกลับมาบ้านนั่งพักสักแป่บก่อนออกไปเผชิญโลกโยโกฮาม่าต่อ 

มาต่อกันบล็อกหน้านะจ๊ะ