บล็อกหน้านี้เขียนไว้นานแล้วค่ะ แต่ดราฟท์ไว้เขียนไม่เสร็จซักทีมัวแต่ไร้สาระไปมาอยู่ เขียนวันละประโยคได้มั๊งนะ คือพอมีเรื่องใหม่ ๆ มาให้อัพเราก็อัพแซงหน้านี้ไปก่อนหน้านี้จึงค้างเติ่งอยู่ในดราฟท์มาเดือนนึงแล้วหล่ะ ถ้าเป็นคนนี่นางคงร้องไห้อ้อนวอนแบบว่าปล่อยฉันไปซักทีได้ไม๊!!!!!!!
ตอนแรกกะว่าจะให้หน้านี้เป็นหน้าของขวัญคริสต์มาสให้กับตัวเอง พอมาตอนนี้ยังไม่ได้อัพงั้นยกยอดมาเป็นของขวัญปีใหม่ให้ตัวเองก็แล้วกันนะ จะได้ไม่รู้สึกผิดกับการดองบล็อกมาก ฮ่าๆๆๆ
คิดมานานแล้วว่าอยากจะหาของสมนาคุณให้ชีวิตตัวเองซักหน่อย เนื่องจากรู้สึก(ไปเอง)ว่า ปีที่ผ่านมาดิฉันค่อนข้างสะบักสะบอม เสียน้ำตาอยู่หลายต่อหลายครั้งเลยอยากให้กำลังใจแก่ตัวเองด้วยการเสียทรัพย์ ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น ตกเย็นชวนเพื่อนสาวเข้าช้อปไนกี้เลยจ้าาาาาาา
เลือกไปเลือกมาจากสีสวยราคาถูกมาเป็นสีที่ไม่ชอบแต่ราคาสะเทือนไตมากกกกก .....และแล้วดิฉันก็ได้ไนกี้แอร์แม็กซ์มาคู่นึง คือราคาก็ทำให้เรากินแกลบไปทั้งเดือนอ่ะจ๊ะ (โปรดเลื่อนลงไปดูราคาด้านล่าง T^T) แต่เมื่อคิดเรื่องความคุ้มค่าของการใช้งานแล้ว เราเองก็วิ่งมาราธอนด้วย ซื้อคู่นี้แหละคุ้มม๊ากกกกกก ?!?!?!
หลังจากที่ซื้อมาแล้วก็ลองของวันต่อมาก็ใส่ไปวิ่งเลย พบว่าต่างจากคู่เก่าโดยสิ้นเชิง คือคู่เก่ามันจะแบน ๆ อาจจะเป็นเพราะพื้นสึกแล้วก็ได้ แต่คู่นี้มันจะเด้งดึ๋ง ๆ ใส่วิ่งไปแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเหาะได้ มันจริง ๆ นะไม่ได้โอเว่อร์แต่ประการใด ซึ่งมันก็ทำให้ความรู้สึกผิดเรื่องแพงค่อย ๆ ลดน้อยลงไปด้วย ฮ่าๆๆ
จบเรื่องรองเท้าแต่เพียงเท่านี้จ๊ะ อันนี้เป็นของขวัญให้ตัวเองชิ้นแรกเท่านั้นยังมีอีกชิ้นนึงยังไม่ได้อัพ ชิ้นนี้ราคาสูงอีกแล้ว แต่คุณค่าทางจิตใจมันก็สูงตามเช่นกัน เดี๋ยวค่อยมาอัพนะก๊ะว่ามันคืออะไร
No comments:
Post a Comment