เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมามองฟ้าตอน 5 โมงเย็น เมฆมืดดำครึ้มมาเลย (ตรงเวลามาก ๆ) แต่เราก็ตัดสินใจเปลี่ยนชุดไปวิ่งนะ
เพราะคิดว่าเดี๋ยวลมก็พัดเมฆดำลอยไป เดินไปถึงสวนลุมปรากฏว่านอกจากจะฟ้ามืดแล้วยังมีฟ้าร้องฟ้าแล่บด้วย
มองแล้วว่าถ้าวิ่งวันนี้ไม่รอดแน่ ๆ เปลี่ยนใจนั่งรถกลับบ้านเลยดีกว่า พอถึงบ้านนั่งดูละครจนจบแล้วฝนดันไม่ตกซะงั้น !
แถมเมฆฝนยังหายไปอีกเห็นดาวเต็มฟ้าเบยยยย T^T พลาดการออกกำลังกายไป 1 วัน
เมื่อเห็นว่าพลาดไป 1 วัน
ก็หมายมั่นปั้นมือว่าวันเสาร์จะไม่พลาดแล้วนะแต่บ่าย 3 ฟ้ายังครึ้มอยู่เลย
เริ่มสองจิตสองใจ
ว่าจะไปดีหรือไม่
เลยตัดสินใจว่าไปก่อนแล้วกันถ้าฝนตกก็ค่อยหาที่หลบเอา (ง่าย ๆ แค่นี้เองเนอะ)
ก็ออกจากบ้าน
แบบเสี่ยง ๆ
(คือไม่ห่วงอะไรเลยห่วงโทรศัพท์ในกระเป๋า) วิ่งไปได้รอบนึงแดดออกจ้าาาาาาา
ฟ้าฝนช่างเป็นใจดีแท้
แถมพลบค่ำเจอพระจันทร์ดวงโตด้วย
ดีแล้วที่ตัดสินใจออกมาถ้าไม่ออกมาเราก็จะพลาดการออกกำลังกายไป 2 วันติด ๆ
ซึ่งน่าเสียดายมาก
ซึ่งเรื่องนี้เราก็มาคิดได้ว่านอกจากเรื่องออกกำลังกายแล้วเนี่ยเรื่องอื่นก็ด้วยนะ
มัวแต่คิดว่าทำไม่ได้
มัวแต่คิดว่ามีอุปสรรคทำให้ไม่ลงมือทำซักที
ซึ่งถ้าไม่ลงมือทำเราเองก็จะไม่รู้เลยว่าทางข้างหน้าจะเป็นยังไง
ไม่แน่นะเราอาจจะทำมันได้ดีก็ได้ใครจะไปรู้
วันอาทิตย์วันลอยกระทง
ซึ่งเราก็ออกกำลังกายตามปกติจ๊ะ (เห็นออกกำลังกายเยอะ ๆ
แบบนี้คือชดเชยวันธรรมดา
ที่แอบอู้บ่อย ๆ นะก๊ะ)
ที่สวนลุมใครใคร่มาออกกำลังกายก็ออกใครใคร่มาลอยกระทงก็ลอย เราออกเสร็จประมาณ
ทุ่มกว่า ๆ คนเริ่มมาลอยกระทงเยอะแล้ว
รีบกลับบ้านเพราะกลัวเสียงปะทัด แต่พอถึงหน้าบ้านเท่านั้นแหละ ปัง !!!
หูดับเลยจ้าาาาาาา
อยากจะตะโกนด่าแต่หาตัวคนจุดไม่เจอ ทนฟังไปอีกหลายปังเลยเมื่อคืนนี้
เฮ้อออ....
จุดปะทัดมันสนุกตรงไหนนนนนนน
!!!!!!!!!
No comments:
Post a Comment